با سلام خدمت شما دوستان ، همکاران و دانش آموزان گرامی .
از اینکه با نظرات و پیشنهادات خود بنده را در هر چه بهتر شدن وبلاگ راهنمایی می کنید بسیار سپاسگذارم .
نظارت و پیشنهادات شما را به دیده منت می پذیرم و در اسرع وقت در برآورده ساختن آنها اقدام خواهم کرد.
از همه شما عزیزانی که به این وبلاگ سر می زنید درخواست می کنم در قسمت نظر خواهی وبلاگ مطالبی را که دوست دارید در وبلاگ قرار داده شود برای بنده ارسال نمایید.
بسیار سپاسگذارم
خدمتگزار کوچک شما
رضارضایی
یکی از دغدغه های همیشگی کاربران لپ تاپ ها حرارت بالای لپ تاپ و داغ شدن آن است. چند وقتی است که فن های خنک کننده لپ تاپ در انواع مدل ها و اندازه های مختلف نیز وارد بازار شده است و کاربران نیز استقبال خوبی از آنها کرده اند. زیرا در حال حاضر تنها راه خنک کردن لپ تاپ و جلوگیری از وارد شدن صدمات ناشی از حرارت زیاد به لپ تاپ استفاده از این فن ها می باشد.
بقیه در ادامه مطلب
ادامه مطلب ...
بزرگترین آتشفشان فعال روی زمین مانالوآ در هاوایی است. ارتفاع آن 4168 متر است و یک انفجار آن یک سال و نیم طول می کشد.
اولین کسی که زره ساخت، حضرت داود(ع) بود.
اولین کسی که توبه کرد، حضرت آدم(ع) بود.
اولین کتاب آسمانی که از جانب خداوند نازل شد، صحف حضرت آدم(ع) بود.
ادامه مطلب ...
زندگى یک بازى نیست، عمر عزیز شما است. مىخواهید با آن چهکار کنید؟ آیا فکر مىکنید به معناى واقعى زندگى مىکنید؟ آیا از هر لحظهٔ عمر خود، لذّت مىبرید؟ آیا از فرصتهائى که پیش مىآید، استفاده مىکنید؟
باید بدانیم که توانائى ما همیشه کامل نیست، گاهى ترس و تردید راه ما را سد مىکند و افکار مأیوسانه و عادات بد را در ما ایجاد مىکند.
فکر کنید، سه ـ چهار هفته دیگر بیشتر زنده نیستید. آنوقت چهکار مىکنید؟ حرفى براى گفتن دارید؟ دل شما براى کسى یا چیزى تنگ مىشود؟ حالا قدر همهٔ آن را بدانید.
اصطلاح 120 سال زنده باشی از کجا آمده؟
آیا می دانستید که گاهی به هم می رسیم و می گوییم 120 سال زنده باشی یعنی چه و از کجا آمده؟ برای چه نمی گوییم 150 یا 100 سال یا ...
در ایران قدیم، سال کبیسه را به این صورت محاسبه می کردند که به جای اینکه هر 4 سال یک روز اضافه کنند و آن سال را سال کبیسه بنامند (حتما خوانندگان گروه سها می دانند که تقویم فعلی که بنام تقویم جلالی نامیده می شوند حاصل زحمات خیام و سایر دانشمندان قرن پنجم هجری است) هر 120 سال یک ماه را جشن می گرفتند و کل ایران این جشن برپا بود و برای این که بعضی ها ممکن بود یک بار این جشن را ببینند و عمرشان جواب نمی داد تا این جشن ها را دوباره ببینند (و بعضی ها هم این جشن را نمی دیدند) به همین دلیل دیدن این جشن را به عنوان بزرگترین آرزو برای یکدیگر خواستار بودند و هر کسی برای طرف مقابل آرزو می کرد تا آنقدر زنده باشی که این جشن باشکوه را ببینی و این به صورت یک تعارف و سنتی بی نهایت زیبا درآمد که وقتی به هم می رسیدند بگویند 120 سال زنده باشی.