متن روز معلم - شماره 3

چه آرام بر منبر سخن تکیه می زنی تا شهابِ ثاقبِ سخن را به سمت اهریمن سکون وپستی و رخوت نشانه کنی ، جواهر کلامت را بر سطحی از تاریکی پاشاندی تا معرفت بگسترانی و رنگ رنگ بهار را هدیه کنی . تو بهار مکرری که با حضور حیات بخش خویش زمستان نادانی را پایان میدهی . به سخن که
می ایستی پنجره ای از امید می گشایی.دغدغه ات همیشه این است که حیات بشر،بر مدار ارزش ها و کرامت انسانی بچرخد و شناخت خدا، مکتب و دین همت اساسی آدمی باشد و هیچ بیگانه ای را مجال تجاوز به فرهنگ و ارزشهای دینی و میهنی فراهم نگردد . وقتی کشتی عمر انسانی از مسیر مدرسه عبور می کند،دستان تو لبریز از فانوس می شودواز امواج سهمگین ایام،عبورش می دهی و چون نسیمی که کشتی را به سمت ساحل سعادت و خجستگی هدایت می کند بر بلند ای کلمه می ایستی و «دیدارآشنا» را مژده اش میدهی . در عظمت یاد تو چه یادکردی عزیزتر و آسمانی تر از این دُر گرانقدر که از منبع فیض کلام، پیامبر مهر و رحمت و ارشاد، خلاصه دل و جان عالم، مقصد آفرینش و مقصود گیتی گردون، اول انبیا در رتبت و آخر ایشان در رسالت، محمد مصطفی (ص) فرو تراویده که :
« اِنّی بُعثتُ مُعلِّماً »

ضمن گرامیداشت سالگرد شهادت فیلسوف عالی مقام،استاد شهید مرتضی مطهری و تبریک هفنه تجلیل از مقام شامخ و بزرگ معلم، بدینوسیله اززحمات و تلاشهای خالصانه شما در انجام مطلوب وظیفه سنگین خویش در سنگر تعلیم و تربیت صمیمانه تقدیر و تشکر می نماییم . امید است پیوسته موفق و پیروز باشید .