تاریخچه دوچرخه و اتومبیل

گفته می شود که این مدل مربوط به طرحی از سال ۱۴۹۳ است و مربوط به گیاکومو کاپروتی شاگرد لئوناردو داوینچی است. البته در مورد صحت این طرح مورد مناقشه است

در سال ۱۸۱۷ میلادی یک نفر، در عرض ۱۶ ساعت توانست فاصله بین دو شهر کارلز روهه واقع در آلمان و استرازبورگ در مرز آلمان – فرانسه را طی کند تا اینکه شخصی بنام «کارل فردریک کریستیان  لودویک درزفون سائوئربورن» اعلام کرد که با وسیله ای که ساخته می تواند همین مسیر را ۴ ساعته طی کند.  وی پس از موفقیت اش در این آزمایش و گرفتن  حق امتیاز، لقب «بارن» را به خود اختصاص داد. همین شدکه این وسیله پدربزرگ دوچرخه های امروزی شد وسیله ای که از دو  چرخ یکی در جلو و دیگری در عقب تشکیل شده است.  شخصی که سوار آن  می شد با  برداشتن قدم  آن را به حرکت در می آورد.

«سائوئربورن»  هزینه های هنگفتی را متحمل گردید تا آنرا کاملتر کند ولی موفق نشد. هیجده سال پس از مرگش، در دایره المعارف آلمان این گونه نوشته شده بود: «پس از آن که اختراع او خیلی مورد توجه قرار گرفت. بخاطر تمسخر، موفقیت خود را از دست داد »  به خاطر همین نام «اختراع مسخره»  برای همیشه بر روی اختراعش  ماندگار شد.

در سال ۱۸۴۲ میلادی  شخصی بنام «مک میلان» دوچرخه ای ساخت که تقریبا شبیه دوچرخه های امروزی بود. این دوچرخه می توانست طی دو روز ،  هفتاد کیلومتر را بپیماید .

ده سال بعد یک آلمانی به نام «فیلیپ مورتیس فیشر» دوچرخه ای ساخت که دو عدد  رکاب به چرخ جلوی آن وصل شده بود. در همان ایام «ارنست میشو» هم دوچرخه ای مشابه  ساخت . رکابی که فیشر به دوچرخه وصل کرده بود در هر دور گردش، چرخ جلو  را یک دور می گرداند.  برای اینکه سرعت این وسیله نقلیه بیشترشود، چرخ جلوی آن  را بزرگ تر از چرخ  عقب می گرفتند این کار نیز باعث بلندتر شدن دوچرخه های  آن زمان  می شد.. به این دوچرخه ها  «پنی فارثینگ» می گفتند.

با اختراع زنجیر، حرکت رکابها به محور چرخ منتقل شد و به این ترتیب  شکل دوچرخه  نیز تغییرکرد. هر یک دور حرکت رکابها باعث چندین دور چرخش چرخها می شد. بخاطر همین امر،  دیگر نیاز به چرخهای بزرگ در جلو  دوچرخه نبود .

 در ابتدا رکابها به چرخ جلو وصل  بود،  ولی به خاطر مشکلی که  در  فرمان دوچرخه به  وجود آمد، رکابها به  چرخ عقب انتقال پیدا کرد. هر کدام از قسمت های دوچرخه را یک نفر اختراع کرد مثلا” قاب آن را مایر، زین را فنری ژرارد ،  نصب زنجیر بین رکابها و چرخ را لوسون و چرخهای پره دار و طوقه توسط کوپر اختراع شد. تا آن زمان ترمزی برای دوچرخه تعریف نشده بود،  به خاطر همین  از رکابها برای ترمز کردن دوچرخه استفاده می کردند.

در آن عصر به چند دلیل استقبال زیادی از این وسیله نقلیه (دوچرخه)  شد:

 ۱- یکی از عمومی ترین وسائل نقلیه محسوب  می شد   ۲- ارزان بودن      ۳-کم حجم بودن

اختراع بلبرینگ توسط«سوویرای»  از بزرگترین اختراعاتی بود که برای تکمیل کردن وسائل نقلیه از دوچرخه گرفته تا موشک و هواپیما و … به کار برده شد .

از اختراعات مهم دیگر می توان اختراع چرخهای لاستیکی باددار توسط «ربرت ویلیام ثامسون» را نام برد. وی موفق شد در سال ۱۸۴۶ میلادی حق امتیاز اختراع چرخهای لاستیکی باددار را بدست بیاورد. او با این اختراع توانست تا حدودی جلوی تکان های شدید دوچرخه ها را در جاده های ناهموار بگیرد.

در شهر بلفاست در ایرلند مردی به نام «جون بوید دنلپ» زندگی می کرد، وی دارای یک  فرزند ۱۰ ساله بود که همیشه از تکانهای زیاد دوچرخه اش شاکی بود. روزی در حالی که مشغول آب دادن باغچه بود فکری در ذهنش خطور کرد. جون دو تکه از لوله لاستیکی را به هم چسباند و بعد باد کرد سپس  بدور چرخها قرار داد این کار باعث شد فرزندش در مسابقه دوچرخه سواری که برگزار شده بود، پیروز شود. بعد از این موفقیت ، جون به فکر تکمیل کردن و گرفتن حق امتیاز اختراعش افتاد به خاطر همین  با همکاری یک  کارخانه دار، شروع به تولید این  لاستیکها کردند.

هنوز ده سال از ورود دوچرخه در این کشور نگذشته بود که حدود ۳۰۰ کارخانه دوچرخه سازی در آنجا ساخته شد، محصول سالیانه آنها بالغ بر یک میلیون دوچرخه بود. در آن عصر در آمریکا جاده های خوبی وجود نداشت. تنها جاده هموار آن زمان ، جاده نیویورک به بوستون بود،  همین امر باعث شد روز به روز جاده های آمریکا بهتر شوند .

رومیها  اولین ملتی بودند که از اسب برای کشیدن کالسکه ها استفاده می کردند.  امپراطوری روم در آن زمان تنها مرکز تمدن واقعی به شمار میرفت و همچنین  به خاطر اینکه در حوزه اقتدار خود چند کشور مثل اسپانیا، فرانسه، آفریقا و  همچنین سازمانهای وسیع اداری ، قضائی ، لشکری ، مقننه و مجریه را داشت  اقدام به ساخت  شاهراههای بزرگی برای ارتباط با دیگر کشورها کرد.

با ظهور دین مسیحیت،  مردم رفته رفته تمام توجه و فکر خود را صرف این امور دینی کردند تا جایی که دیگر توجهی به  امور روزمره  زندگی خود نمی کردند. این امر باعث شد نه تنها راهها وتشکیلاتشان کم کم خراب و ویران شود بلکه به موازات آن وسائل نقلیه قدیمی  نیز از جریان خارج شدند . اگر کسی هم می خواست به این امور رسیدگی کند برایش مشکلات                عدیده ای بوجود می آوردند.

 این موضوع تا قرن پانزدهم  ادامه داشت تا اینکه بالاخره درکشور رومانی از تسمه برای اتصال کالسکه به اسب استفاده کردند. این کار باعث شد وسائل نقلیه ای بسازند که نسبت به وسائل قدیمی کمتر تکان بخورند .

یکی از صنعتگران شهر نورنبرگ به نام «یوهان هوتسش» در سال ۱۶۴۹ میلادی وسیله ی نقلیه ای ساخت. این وسیله توانست در عرض یک ساعت دو هزار قدم راه برود. در جلوی این وسیله یک مجسمه اژدها نصب شده بود که هرگاه کسی سد راهش می شد از دهانش آب می پاشید اطراف آن هم چند مجسمه ملائکه وجود داشت که شروع به شیپور زدن می کردند .این حرکتها توسط فنر بزرگی شبیه فنر ساعت انجام میشد، ولی ظاهرا” ۲ نفر در داخل آن مخفی شده بودند که این کارها را انجام میدادند. در سال ۱۶۸۵ میلادی یک نفر ساعت ساز به نام «استفان فارفلر»  با استفاده از همین حیله ، یک کالسکه ساخت که بدون اسب حرکت می کرد .

«سیمون ستون» در سال ۱۶۰۰میلادی  ارابه چهار چرخی  ساخت که بر روی آن بادبانی نصب شده بود که این ارابه با ۲۸ مسافر، فاصله ۶۸ کیلومتری را در عرض ۲ ساعت می پیمود. در همان زمانها شخصی به نام «موردوک»  مشغول پیدا کردن راه حلی برای حرکت وسیله نقلیه خود با  نیروی بخار بود. «ویلیام سیمینگتن» وسیله نقلیه ای ساخت که می توان آن را پدربزرگ اتومبیلهای امروزی نامید ولی وقتی «ترویثیک» کالسکه بخار خود راساخت راه جدیدی برای تکمیل کردن اتومبیل پیدا کرد. در بین سالهای ۱۸۳۳-۱۸۲۲ میلادی دو نفر به نامهای «سرگلدزورثی گارنی» و  «والتر هانکک» آزمایشهای فراوان در این زمینه انجام دادند. دیری نگذشت که انگلستان  بخاطر به وجود آمدن  دودی  که ناشی از سوخت ذغال سنگ بود و همچنین اتفاقی که در سال ۱۸۳۴ میلادی رخ داد و سبب کشته شدن یک نفر شد قانونی وضع کرد که اگر کسی می خواهد از این کالسکه ها استفاده کند سرعتش بیشتر از ۵ کیلومتردر ساعت نمی تواند باشد و همینطور یک نفر باید  پیاده با یک پرچم قرمز ۱۰۰ متر جلو تر بفرستند تا اعلام  خطرکند.

در قرن نوزدهم فرانسه اولین کشوری بود که یک اتومبیل ساخت در همان زمانها با آزمایشی که شخصی به نام « آمده بوله پیر» بر روی ماشین بخار خود انجام داد توانست ۲۵۰ کیلومتر را بدون هیچ مشکلی طی کند.

                  

اولین خودرو با موتور احتراق داخلی

در سال۱۸۶۳ میلادی یک فرانسوی بنام «اتین لونوار» اتومبیلی ساخت که با سوخت نفت به حرکت در می آمد ولی متاسفانه ساختمان این ماشین ناقص بود. شخصی دیگری بنام «پیرراول » در سال ۱۸۶۸ میلادی توانست امتیاز ساخت موتوری با سوخت گاز و نفت مخلوط همراه با هوا را بدست بیاورد. وی شروع به ساخت ماشینی با سوخت گاز و نفت کرد. در همان زمان،  جنگی بین فرانسه و پروس شروع شد. نیروهای فرانسه به او اجازه تکمیل کردن اختراعش را ندادند زیرا خط سنگر درست از وسط خانه او می گذشت. پس از جنگ هم مقامات مذبور به وی اجازه ندادند که کار خود را  ادامه دهد.

در همان  ایام در کشور آلمان یک نفر  به بنام «زیگفرید مارکوس» در سال ۱۸۷۵میلادی یک کالسکه نفتی در وین به نمایش گذاشت ولی بخاطر نداشتن هزینه کافی و صدای زیاد  ماشینش، مقامات شهربانی به او  اجازه ساخت آن دستگاه را ندادند. تا اینکه در سال ۱۸۸۰ میلادی دو نفر آلمانی به نامهای «گوتلییب دایملر» و« کارل بنز» شروع به ساخت ماشینهای با سوخت نفت کردند. اختراع این ماشینها ، از پاییز ۱۸۸۱میلادی موقعی که دایملر بخاطر بد رفتاری از کارخانه دویتس اخراج گردید شروع شد. وی  به همراه دوستش «ویلهلم مایباخ» کارگاهی تاسیس کردند و شروع بکار کردند وی نواقص موتوری که «اوتو» ساخته بود را از بین برد و یک نوع موتور انفجاری ساخت که بصورت چهارزمانه حرکت میکرد . این موتور به بشر این امکان را داد تا در آینده بتواند در هوا به پرواز درآید . «دایملر» پس از دو سال در سال ۱۸۳۳ میلادی موفق شد موتوری بسازد که سوخت آن ترکیبی از ذرات  نفت با هوا باشد. این موتور برای تولید یک اسب بخار فقط ۴۴ کیلو وزن پیدا می کرد و دارای ۱۸۰ دور در دقیقه بود. وی این موتور را بر روی دوچرخه ای نصب کرد.  با این کار اولین موتورسیکلت جهان را ساخت.   دوازده سال بعد این موتور سیکلت کامل گردید .

دومین وسیله نقلیه ای که «دایملر» ساخت چهار چرخی  بود که بر روی  آن یک موتور نصب شده بود. این اولین نمونه  اتومبیلی بود که در آن زمان  ساخته شد. کمی بعد یک کشتی کوچک و یک لوکوموتیو که چند واگن را می کشید ساخت.  تا اینکه بالاخره در سال ۱۸۸۹ میلادی اتومبیلی ساخت که دارای جعبه دنده بود و راننده می توانست با عوض کردن دنده سرعت اتومبیل را تغییر دهد. استقبال زیاد مردم فرانسه باعث شد که کارخانه های زیادی در آنجا ساخته شود. از اولین کارخانه های اتومبیل سازی جهان می توان پانارد-لواسور و پژو  را نام برد .

«کارل بنز» نیز وضعش به همین منوال بود. وی در فرانسه کار خود را ادامه داد. او در شهر «مانهایم» سه چرخه ای موتوری  ساخت که می توان اولین اتومبیل بنز جهان محسوب شود. این سه چرخه موتوری بنز با سرعتی معادل ۱۰ تا ۱۵ کیلومتر در ساعت حرکت می کرد . وی در سال ۱۸۸۳ میلادی در همان شهر کارخانه ای بنا کرد و کار خود را شروع کرد. او در ابتدا شروع به ساخت موتورهای دو زمانه کرد سپس در سال ۱۸۸۶ میلادی امتیاز ساخت اتومبیلهای چهار چرخی را بدست آورد .

برای تکمیل  کردن و تغییر شکل  اتومبیلها می بایست  کارخانجات بزرگ احداث می شد . با ساخته شدن این کارخانجات بازار رقابت بالا گرفت. هر کارخانه تلاش می کرد اتومبیل بهتری به بازارعرضه کند.

 در سال ۱۸۹۴ در مسابقه اتومبیل رانی که ترتیب داده شد از  ۱۰۲ شرکت کننده فقط ۵۰ نفر از آنها به مقصد رسیدند. اتومبیلهای فرانسه نیز از نظر سرعت از همه پیشی گرفتند.  اتومبیلهای «پانارد – لواسور» و  «برادران پژو» به ترتیب اول و دوم شدند. در هر دو اتومبیل ،  موتور دایملر کار گذاشته شده بود. سرعت متوسط آنها ۲۱ کیلومتر در ساعت بود. سال بعد نیز مسابقه دیگر بین اتومبیلهای نفتی برگزار شد  که باز هم چهار اتومبیل فرانسه اول شدند.

در سال ۱۹۰۴ میلادی در آمریکا شخصی بنام «هنری فورد» اتومبیلی ساخت که موفق شد در مسابقه ای که روی یخ های «دریاچه دتروا» برگزار شده بود  باسرعتی معادل ۱۵۰ کیلومتر در ساعت رکورد سرعت را بشکند.  نام این اتومبیل را آرو ( تیر ) نهادند .

در دهه دوم قرن ۲۰ آلمان در ساخت اتومبیل از فرانسه پیشی گرفت. تا اینکه بالاخره در  سال ۱۹۱۱ میلادی یک بنز آلمانی  در پنسیلوانیا با سرعتی معادل ۲۳۰ کیلومتر در ساعت در مسابقه اتومبیل رانی رکورد سرعت را شکست. در  بین سالهای ۱۹۰۷تا ۱۹۰۹ میلادی یک اتومبیل بنز توانست سراسر قاره آفریقا را طی کند. یک اتومبیل بنز دیگر نیز حرکت خود را از پاریس شروع کرد و  بعد از کشور پرتقال با کشتی به آمریکا و دوباره با کشتی به « بندر ولادیوستوک» در سیبری رفته و پس از آن مسکو و سنت پترزبورگ و بالاخره برلن و دوباره  پاریس مراجعت کرد .

در اوایل قرن ۲۰  دو گروه با ساختن اتومبیل ها  شدیدا” مخالفت کردند. یک گروه که به نظر آنها رفت و آمد با این وسیله بدون  مغز  نوع دیوانگی محض محسوب می شد و گروه دیگرکه تشکیل می شدند از  زین سازان،  نعل بندان ، اسب فروشان و … . زیرا با ساختن اتومبیل بازار کار آنها کساد شده بود .

در سال۱۹۰۰ آمریکا و اروپا به رقابت با هم پرداختند. هر کدام می خواستند اتومبیل بهتری نسبت به آن یکی بسازند. در همان سالها از بنزین نیز برای سوخت استفاده می کردند. شش سال بعد یعنی در سال ۱۹۰۶ شخصی بنام « هانری للند»  مدیر کارخانه اتومبیل سازی کادیلاک  سه عدد از اتومبیلهای خود را در مسابقه ای که  در انگلستان برگزار شده بود. شرکت داد  آنها توانستند هشتصد کیلومتر طول مسابقه را با سرعتی نسبتا” خوب بپیمایند و با این کار اولین قدم را برای فروش اتومبیلهای آمریکایی در کشورهای دیگر بردارند.

اولین کمپانی بزرگ اتومبیل سازی در آمریکا را  شخصی به نام «راندسم الدز»  بنا نهاد. وی با همکاری یکی از بزرگترین ثروتمندان این کشور به نام «اسمیت» در شهر «دتروا» کارخانه بزرگی بنا کردند و شروع به ساخت اتومبیلهایی به نام «الدزموبیل» کردند.

وسایل نقلیه باعث تغییرات زیادی در زندگی روزمره انسانها شد. با رواج پیدا کردن این وسایل ، موادی که تا آن موقع ارزش چندانی نداشتند،  ناگهان به قدر طلا ارزشمند شدند مانند کائوچو و نفت . برای تصاحب این مواد کشمکش های زیادی در جهان بوجود آمد از جمله در کشورهای نظیر خاورمیانه ، اندونزی ،آمریکای  جنوبی، رومانی و …. تحولات شدیدی رخ داد.

تسهیل در رفت و آمد باعث شد شهر ها و کشورها روز به روز از لحاظ صنعتی ترقی پیدا کنند و مردم روزها با وسایل نقلیه و اتوبوس و …  به محل کار خود بروند و شبها به منازل  خود مراجعت کنند. این امر باعث شد خیابانها و جاده ها مملو از وسائل نقلیه گردد و مشکل جدیدی به نام عبور و مرور بوجود بیاید.

 کشورهای که خواهان رفاه بیشتری برای مردم خود  بودند سعی کردند از همان ابتدا برای حل مشکلات شهر سازی و جاده سازی نقشه ها و طرحهای دقیق تری بکشند.

موفق و پیروز باشید